ΜΠΟΥΚΑ

Στη νότια ακτή του κόλπου Βαθύ, που αντιστοιχεί στο σημείο όπου η χερσόνησος του Πύργου δημιουργεί τον στενό δίαυλο της Μπούκας( Εικ.1 ), ξεχωρίζει το ερείπιο του ανώνυμου βυζαντινού ναού (της Παναγίας ή του Αγίου Ιωάννη, κατά τους ντόπιους), που έχει οικοδομηθεί στο βραχώδες ακταίο πρανές ( Εικ.2 , Εικ.3 , Εικ.4 ). Ο ναός, όπως και ο άρτια διατηρημένος ναός του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, σε ύψωμα της Δυτικής ακτής του κόλπου ( Εικ.5 ), ανήκει στον τύπο του «μεταβατικού σταυροειδούς εγγεγραμμένου», και χρονολογείται στα μέσα του 10^ου-μέσα του 11^ου αιώνα, από τον μελετητή των μνημείων Ηλία Κόλλια.

Κατά μήκος της ακτής υπάρχουν περίπου 15 ορθογώνια παραλληλόγραμμα ορύγματα ποικίλων διαστάσεων, με ακρίβεια προσανατολισμένα κατά το μήκος, πιθανότατα τάφοι( Εικ.6 ). Τα μικρότερα από αυτά (αβαθή ορύγματα με μήκος πλευρών π. 0,70 Χ 0,25 μ.) βρίσκονται στον επίπεδο παράκτιο πώρο στα βόρεια του ναού, τα μεγαλύτερα (βαθύτερα ορύγματα με διαστάσεις π. 1,50 Χ 0.70 μ.) είχαν λαξευθεί στα δυτικά κεκλιμένα πρανή του μαλακού πετρώματος, που καταλήγουν απότομα στη θάλασσα ( Εικ.7 , Εικ.8 ). Τα ορύγματα είναι κενά.

Η οπτική επιθεώρηση του πυθμένα στην παράκτια ζώνη δεν απέδωσε ενδείξεις περισσότερων ορυγμάτων ( Εικ.6 ), εικόνα που συμφωνεί με το έως σήμερα συμπέρασμα ότι η στάθμη της θάλασσας στον κόλπο του Βαθέος δεν έχει ανυψωθεί σημαντικά από την αρχαιότητα. Οι συστάδες ορυγμάτων ανήκουν πιθανότητα σε τάφους χριστιανικών χρόνων, όπως δείχνει ο σταθερός προσανατολισμός και η τυπολογία τους.